Dave en papa werkten samen voor Agema, een Zweedse firma voor infrarood. Ze zagen elkaar vaak, in Engeland of in België. En zo leerden wij Dave ook kennen. Pa vroeg zijn collega mee bij ons thuis om te komen eten. Dave was gek op Duvel en kikkerbillen in looksaus die ma klaarmaakte. "Poetiebillen" noemde hij ze. Kikkerbillen waren verboden in Engeland, dus hij genoot van deze specialiteit als hij bij ons was.
Maar ook wij mochten eens bij Dave en zijn gezin logeren. Hij had twee zonen, Craig en Matthew, een tweeling die ongeveer de leeftijd van mij en mijn broer hadden. Samen vaarden we op de thames en trokken we naar pretparken in Engeland. En ma smokkelde "poetiebillen" mee over de grens om klaar te maken. Onvergetelijke tijden.
Maar ook Dave en zijn gezin kwamen bij ons, in België. Samen verbleven we in Sunparks De Haan. Het was enorm gezellig en handig omdat ik zo mijn Engels vlot kon bijschaven op mijn 10-jarige leeftijd.
Toen Agema jaren later werd overgenomen door Flir, gingen pa en Dave elk hun eigen gang in de infraroodwereld.
Maar één traditie hield Dave, als echte Brit, in ere. Elk jaar stuurde hij onze familie een kerstkaartje.
En ja, zelfs 4 jaar na pa zijn dood, is Dave deze traditie nog niet vergeten!
Merry Christmass
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten