Eleentje

Ik had het gisteren over The Bjètles. Ons allereerste optreden ooit was op het Plechtige Communiefeest van Heleen Dedullen. Haar papa Peter had ons gevraagd of we wilden komen spelen voor een bak duvel en een bak chimay. Een uitnodiging waar we graag op ingingen.

We waren wat nerveus voor onze eerste show en papa Martin ook. Die wilde natuurlijk niet dat zijn kroost zou afgaan voor de neus van al zijn vrienden. Hij was zelfs zo gespannen dat hij een kaartje was vergeten kopen voor Heleen, of "Eleentje" zoals hij haar altijd noemde. Daarom gaf hij de opdracht aan mij.

Een opdracht waarvan hij op voorhand eigenlijk al had moeten weten dat er een addertje onder het gras zou zitten. Als hij Japie of mezelf vroeg om een cadeautje voor iemand anders te halen, was hij al op voorhand de pineut.

Zo moesten we ooit om een nieuwjaarscadeautje voor ons neefje Zian. Zijn zus Océane is het petekindje van pappie. Toen ze haar nieuwjaarsbrief zou voorlezen, moest pappie toch ook wel een geschenk voor haar broertje voorzien. En die klus vertrouwde hij toe aan Japie en mezelf. Wij gingen naar de Supra Bazar en kochten het leukste dat je een driejarig jongetje kon geven: een knalroze kappersset (roze kammetjes, roze haardroger, roze spelden, ...). We verpakten het mooi zodat pa de inhoud nooit kon zien. Eénmaal thuis vroeg hij ons wat we hadden gekocht.

"Een set autootjes, pa!"
"Een set autootjes? Zo'n groot pak?"
"Het zijn er ook veel."
"Allee, ik heb voor Océane een dvd gekocht. Zo'n klein pakje, en dan krijgt haar broer zo'n groot."
"Ik ga dat pak opendoen en iets anders kopen."
"Maar nee, pa. Het is het gebaar."

Wij zagen hem al in gedachten voor ons met schaamrood op zijn wangen op het moment dat Zian het pakje zou openen. Helaas. Hij had toch een vermoeden dat er iets niet klopte, en net voor hij vertrok richting zijn petekindje, opende hij het pak.
"Ik wist het, ik wist het gewoon. Met jullie moet ik toch altijd op mijn hoede zijn! Jullie zijn onterfd (voor de 700ste keer)"

Maar op de dag van de plechtige communie van Eleentje was hij dat voorval blijkbaar al vergeten. Ik kwam zoals gevraagd terug met een kaartje en hij kon wel in de grond zinken.

"Wat een dom kaartje! Dat geef je toch niet aan een meisje voor haar communie?"
"Het is toch leuk pa?"
"Vind jij dat leuk? Hou dat kaartje dan maar, onnozelaar, en ga maar vlug een ander halen! Ik ga me niet belachelijk maken bij "Eleentje'. Wat moet ze wel van mij denken?".

Ik heb het kaartje gehouden, even voor jullie hieronder gezet (voorkant en binnenkant), en ik zal het met plezier aan Eleentje bezorgen met de groetjes van pappie!

TG

Voorkant

Binnenkant